συμπυρσοκρότηση

η, Ν

1. ταυτόχρονη εκπυρσοκρότηση από πολλά όπλα

2. ο κρότος από ταυτόχρονη εκπυρσοκρότηση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + πυρσοκροτώ. Η λ., στον λόγιο τ. συμπυρσοκρότησις, μαρτυρείται από το 1883 στην εφημερίδα Εφημερίς].